Lovingly, Draco Lucius Malfoy by mysterymoon

- Co dokładnie musimy zrobić? – wykrzyczał Draco. Pomińmy, że miał już 24 lata i powinien zachowywać się jak na dorosłego przystało. Sytuacja, do której był właśnie zmuszany była warta tej furii.

- Uspokój się, Malfoy. Ja też nie skaczę ze szczęścia na myśl o pracy z tobą. Ale ja nie drę się na wszystko wokół z tego powodu, prawda? – powiedziała Hermiona, delikatnie odgarniając włosy na jedną stronę.

- Wypraszam sobie! Wcale nie wydzieram się na wszystko dookoła! – powiedział Draco zdenerwowanym głosem.

- Tak, właśnie widzę. W każdym razie, Panie Bilington, widzi Pan dlaczego jest to niemożliwe, żeby nasza dwójka razem pracowała. Nie dogadujemy się zbyt dobrze, mówiąc delikatnie. – powiedziała Hermiona w stronę jej przełożonego, Szefa Departamentu Przestrzegania Prawa.

Po wojnie, Hermiona zdecydowała się wrócić do Hogwartu i dokończyć swoją edukację. W dniu rozdania dyplomów, Minister Kingsley bezzwłocznie zwerbował ją do pracy w Ministerstwie. Wiedział, że chciała się kształcić na Uzdrowiciela, ale przekonał ją, że Ministerstwo potrzebuje tak światłej osoby z jej pokolenia by pokazać światu, że próbują robić to, co dobre, podczas naprawiania delikatnego społeczeństwa. Pomimo tego, że jej serce było przeciwko, zgodziła się.

Została przydzielona do Departamentu Przestrzegania Prawa i, jak każdy inny pracownik, ciężko pracowała na swoją reputację i awanse. Odmawiała specjalnego traktowania i perfekcyjnie wykonywała swoją pracę. Z jej sugestiami i strategiami, Ministerstwo zdołało wyłapać Śmierciożerców i skazać ich w ciągu zaledwie roku. Ich odsiadki jednak nie miały być dłuższe niż 15 lat. W końcu, nie chcieli być jak ludzie, których zatrzymywali.

Pierwszy rok jej pracy minął świetnie, profesjonalnie i prywatnie.

Od tego momentu zaczęła się równia pochyła. Harry i Ginny wzięli ślub, zostawiając ją z marudnym Ronem. Ciągle męczył ją by go poślubiła, nawet po tym, jak odmówiła mu po raz piąty. W końcu zmęczyło ją jego nieustanne marudzenie i czepianie się, i zerwała z nim. Potem spędziła dwa miesiące napastowana pytaniami od reporterów i przyjaciół.

Jej poprzedni szef odszedł rok temu, a nowy otwarcie jej nienawidził. Myślał, że wykorzystała status ‘Przyjaciela Harry’ego Pottera’ by dostać się tam gdzie obecnie była, i kontynuował ośmieszanie jej przed współpracownikami i zawalanie jej nic nieznaczącą pracą.

Jej trzeci rok nie był wcale lepszy.

Ron próbował wzbudzić w  niej zazdrość umawiając się znów z Lavender Brown. Ale zdołał tym tylko jeszcze bardziej ją wkurzyć. W pracy, szef zredukował ją do stanowiska dziewczynki do pośmiania się.

Podczas czwartego roku, Harry i Ginny przywitali na świcie małego Jamesa Syriusza. Lavender zaszła w ciążę z Ronem. A ona biegała po kawę dla współpracowników.

Rozważała odejście, ale nie wiedziała co zrobiłaby później. Szkolenie na Uzdrowiciela zajmowało pięć lat plus dwa lata na badania. A ona nie chciała być trzydziestolatką z niepewną pracą.

Jej piąty rok był najgorszy. Ron poślubił Lavender, a ona zrezygnowała z wizyt w Norze by uniknąć wszechobecnych ‘Lav-Lav’ i ‘Mon-Ron’. Ich syn, Henry Fred, był uroczy, to było pewne. Ale Hermiona nie mogła znieść tych dziwnych min, które robił do niego Ron, jakby chcąc przyłożyć jej w twarz jego szczęśliwym życiem.

Nic z tego nie było jednak gorsze niż 14 kwietnia. Tego dnia, Draco Malfoy znów wkroczył do jej życia. Po wojnie, opuścił kraj i plotkowano, że przebywa gdzieś w Singapurze, w jednej z wielu jego rodzinnych posesji.

Aż do wtedy.

Robert Bilington wiedział o ich relacji i szybko kazał jej oprowadzić i wyszkolić go, nie chcąc opuścić ani jednej okazji by ją zezłościć. Ten rok był straszny, a Malfoy nie raz był niesamowicie blisko od bycia walniętym klątwą. Oczywiście jej prośby i krzyki szły na marne i musiała nadal pracować z tym dupkiem.

- Panno Granger, doceniłbym jeśli zatrzymałaby pani swój sarkazm i pouczenia dla siebie. Ja jestem szefem i wiem co robię. Ty i Pan Malfoy będziecie pracować razem nad tegorocznym Przyjęciem dla Pracowników Ministerstwa. I nie oczekuję niczego oprócz perfekcji. Panie Malfoy? – powiedział pan Bilington srogim głosem i odwrócił się by spojrzeć na Draco.

- Tak, Robercie. – powiedział znudzonym głosem Draco. Ich szef nie miał problemu z Draco. Hermiona ubolewała nad tym za każdym razem kiedy była wyśmiewana za swoją pracę, a Draco nagradzany za taką samą.

- Dobrze. – uśmiechnął się – Panno Granger, czy muszę przypominać jak wielkim zaszczytem jest organizacja tej imprezy?

Pokręciła głową.

- Wiecie, że to najpopularniejsze wydarzenie w roku. Oboje musicie zająć się wszystkim. Zaczynając od sali, przed catering, dekoracje, aż do muzyki… Musimy pobić zeszłoroczne przejażdżki na smokach zorganizowane przez Departament Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. Wszystko zostanie sfinansowane przed nasz Departament. Nie chcę być niepokojony z powodu każdego małego szczegółu, Panno Granger. Powodzenia, Panie Malfoy. – powiedział i opuścił pokój bez żadnych protestów czy dyskusji.

- Dlaczego on zawsze jest dla ciebie taki miły? – mruknęła Hermiona kiedy i oni wyszli.

- Wszyscy mnie kochają. Jestem czarujący.

- Skoro tak twierdzisz. Musiałeś go przekupić lub podsunąć mu eliksir miłości. Widziałeś sposób, w jaki on na ciebie patrzy?

- Czy wykrywam zazdrość, Granger?

- Ha! Jak bym miała o co być zazdrosna. Nie rozbudzaj swoich nadziei, dobra? – powiedziała zanim odeszła w stronę swojego biura.

- Wygląda na to, że ty masz rozbudzone nadzieje, Granger. Nie zapomnij wysłać mi swoich planów pod koniec tygodnia.

Hermiona zatrzymała się.

- Co masz na myśli? Jeśli myślisz, że sama odwalę całą robotę, a ty zbierzesz za to pochwały, zapomnij. Pracujemy w drużynie. Więc albo podzielimy się głównymi punktami albo robimy wszystko razem. Więc jak będzie, Malfoy?

- Ale byłabyś szczęśliwsza mając kontrolę nad każdym detalem, prawda, Granger? – powiedział Malfoy ze złośliwym uśmiechem.

- Cóż, to prawda. – odpowiedziała Hermiona ignorując jego sarkazm – Ale nie pozwolę ci zgarnąć wszystkich pochwał od Bilingtona. Wybieraj. Prawdę mówiąc, nieważne. Dla mojego dobra i zdrowia psychicznego, nie będę z tobą pracować. Do wieczora, wyślę ci listę rzeczy, którymi musisz się zająć, dobra?

I odeszła zanim zdążył zaprotestować lub znów z niej zażartować.

~-o-~

Malfoy,

Tu masz listę rzeczy, którymi musisz się zająć.

1) Napoje (bar, drinki, barmani, menu, składniki)

2) Lista gości (nazwiska, zaproszenia, rozesłanie zaproszeń)

3) Muzyka (sprawdzić dostępność zespołów)

4) Ochrona

Będziemy musieli się spotkać i wybrać temat przewodni i opracować część aukcyjną.

Bądź w moim biurze dzisiaj o 7.30.

Proszę, potwierdź otrzymanie listy.

Hermiona.

Granger,

‘Potwierdzam otrzymanie listy.’

Nie jestem na twoje posyłki, nie przyjdę do twojego biura.

Jeśli masz coś do obgadania, możesz zawsze przyjść do mojego.

Proszę, potwierdź wyciągnie swojej głowy z tyłka jak najszybciej.

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy

Czy ty zawsze musisz być taki bezmyślny?

Miej już kilka pomysłów kiedy tam przyjdę.

H.

Cokolwiek sobie życzysz, Granger.

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

Przestań to pisać. Ludzie mogą sobie coś pomyśleć.

H.

Co pisać, Granger?

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

KOCHAJĄCY.

H.

Och… Granger mnie kocha. Zawsze o tym wiedziałem.

Kochający,
Draco Lucjusz Malfoy.

WCALE NIE.

Miałam na myśli to, że powinieneś przestać używać tego słowa w listach do mnie.

H.

Jasne, okłamuj samą siebie jeśli chcesz. ;)

I dlaczego w ogóle miałbym to zrobić?

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

Jasne, nadmuchuj swoje ego jeszcze bardziej jeśli chcesz.

Po prostu przestań. Nie podoba mi się to i to do ciebie nie pasuje.

H.

Nie muszę ‘nadmuchiwać’ swojego ego jeszcze bardziej. Jeśli wiesz, co mam na myśli. ;)

Dobra, daj mi jakiś zamiennik i pomyślę o używaniu go.

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

Czy dla ciebie wszystko ma jakiś podtekst?

I gdzie nauczyłeś się używać emotikon?

Hm… jak ci się podoba ‘Z poważaniem’?

H.

Hermiono Granger, jak śmiesz?!

To miał być mały, niewinny komentarz odnoszący się do wielu artykułów na mój temat mówiących, że jestem egoistycznym, ale bogatym i niesamowicie przystojnym czarodziejem.

Ale jeśli już o tym wspomniałaś, to tej drugiej sprawy też nie muszę ‘nadmuchiwać’. ;)

Czyż nie są wspaniałe? Blaise mnie nauczył. On nauczył się od swojej mugolskiej dziewczyny.

Jesteś pewna, że masz tylko 24 lata, a nie 70? Kto tego w ogóle jeszcze używa?

Pozostanę przy ‘kochający’.

A teraz już się nie obijaj. Płacą ci za pracę.

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

Tak, i mówi to Pan-w-którym-zakochany-jest-jego-szef.

I nie wiem dlaczego ci o tym mówię, skoro i tak będziesz robił sobie ze mnie z tego powodu robił żarty, ale już prawie skończyłam moje plany odnośnie lokalizacji, dekoracji, cateringu, pomysłów na temat przewodni, organizacji aukcji i atrakcji.

Jeśli skończyłeś, moglibyśmy się spotkać. Daj mi znać jak ci idzie.

H.

Ha, wiedziałem, że jesteś zazdrosna.

Jeśli chodzi o tą drugą sprawę, to nie byłabyś Granger gdyby było inaczej. ;)

I wiem, że twoje ‘prawie’ znaczy napisane, zapamiętane i oznaczone kolorami w teczce.

Zbyt dobrze cię znam. Jasne, daj mi 5 minut żeby ogarnąć moje notatki, dobra?

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

~-o-~

W końcu zdecydowali się na ‘Zimową Krainę Czarów’ jako temat przewodni.

Hermiona walczyła zawzięcie przeciw jego nietypowemu pomysłowi na ‘Smoki kontra Roboty’. Był dziwnie zafascynowany mugolskim zwyczajami. Hermiona niemal się wzdrygnęła na obraz pięknej Sali balowej w hotelu Lutetia, którą zarezerwowała jak tylko zobaczyła jej zdjęcie, udekorowanej w srebrne, aluminiowe roboty i śmierdzące, płonące ogniem smoki. Draco mocno walczył przeciw jej pomysłowi na ‘Piękną i Bestię’ zainspirowaną niedawnym trendem Czarodziej-pozna-Mugola. Gdzieś głęboko, tak właściwie podobał mu się ten pomysł, ale nie mógł oprzeć się pokusie niezgodzenia się z nią i zobaczenia jej sfrustrowanej.

Na pomysł Krainy Czarów wpadli przypominając sobie Bal Bożonarodzeniowy w Hogwarcie. Ponieważ temat był trochę monotonny w porównaniu z poprzednimi, zdecydowali się zaszaleć przy dekoracjach.

Przez następny tydzień jadali razem obiady.

Zaczęło się to przypadkiem kiedy podczas pory obiadowej, Draco przyszedł do jej biura z planami rozmieszczenia mebli i jakiś większych dekoracji. Tego dnia, razem zjedli jej makaron podczas kłócenia się i wymieniania opinii.

Następnego dnia, Draco przyniósł swoją listę zespołów i torbę kanapek z serem i szynką.

Trzeciego dnia, Hermiona przejęła inicjatywę. Razem ze swoją propozycją budżetową, którą musiał przejrzeć, wzięła ze sobą dwa burgery i pudełko ciastek.

Czwartego dnia, wciągnął ją do swojego kominka i użył Sieci Floo by zabrać ją do pizzerii, którą lubił.

Piątego dnia, złapała go za ramię i aportowała się w hinduskiej restauracji, odkrywając przed nim świat pysznych i niesamowicie przyprawionych curry i chlebowi naan.

Oczywiście rozmawiali o planach, ale także o wspólnych zainteresowaniach. Hermiona była zaskoczona jego miłością do teatru, a Draco był zdumiony jej głęboko zakorzenioną pasją do podróży.

A potem nadszedł dzień, który zmienił ten dziwny układ, który ustanowili. Upadek nastał w kilku fazach.

Hermiona zapytała go o jego opinię na temat wprowadzenia większości potraw z kuchni greckiej w ich bufecie. Zgodził się i nawet dopasował menu napojów do jej pomysłu. Nawet w sekrecie wydał trochę własnych pieniędzy by przywieźć najlepsze ouzo, prosto z Grecji. Cóż, dla niego było to trochę. Wydał dokładnie 4500 galeonów.

Później tego ranka, otrzymał sowę od Hermiony, która informowała go o zmianie z greckich potraw na te z środkowego wschodu, bo wierzyła, że to ‘bardziej pasuje’ do ich tematu przewodniego.

Nie ma problemu, pomyślał. Więcej dla mnie.

Potem odkrył, że jego plany na zamrożone meble zostały wycofane.

Był trochę zdenerwowany, ale nie odezwał się.

Jeszcze później zobaczył, że na jego planach zespół ’Dziwne Siostry’ został wykreślony. Zaraz na dole strony dostrzegł pismo Hermiony. ‘Zamień na ‘Zaczarowane Symfonie’’.

Teraz był bardzo zdenerwowany. Dziwne Siostry były dużo lepsze i dużo bardziej zabawne niż Zaczarowane Symfonie, które grały jazz.

Ostatnim źdźbłem było kiedy zobaczył, że wykreśliła z listy jego rodziców. Posunęła się za daleko.

Jak burza, ruszył do jej biura i natarł na drzwi.

- Ej, ty! – wykrzyknął zdenerwowany.

- Ty, kto? – zapytała spokojnie, odmawiając współpracy i odnosząc się miło do krzyczącego Draco.

- Ty, ty. – krzyknął, denerwując się jeszcze bardziej.

- Ty, kto?

- Wyjdź. – ryknął na Susan, ich koleżankę, która była w biurze Hermiony – Teraz.

- Draco, serio, to nie jest… Susan, nie płacz. Przyjdę do ciebie jak go uspokoję, dobrze?

- Uspokoisz? Uspokoisz?!

- Draco, usiądź i powiedz mi co się stało.

- Nie mam zamiaru już cię słuchać. Musisz kontrolować wszystko, prawda? Cóż, tym razem, to ty sobie posłuchasz. Muzyka była moim przydziałem. Chcę Dziwne Siostry, więc będą Dziwne Siostry. Chciałaś greckie jedzenie, więc dopasowałem do ciebie napoje. A potem zmieniasz całe pieprzone menu. Chciałem lodowe meble, a ty nie chcesz słuchać niczego co ktokolwiek do ciebie mówi więc bez konsultacji ze mną, wycofujesz cały pomysł. I nie lubisz moich rodziców więc wykreślasz ich z listy. Kto dał ci prawo by... mmphhh. – z szoku przestał mówić kiedy poczuł jej usta na swoich.

Jej ręce były na jego karku, a jej oczy były zamknięte. Przez kilka chwil, stał oniemiał. Potem, ponieważ jest mężczyzną, zaczął również ją całować, przejmując kontrolę nad pocałunkiem, przyciągając jej ciało bliżej, przejeżdżając językiem po jej dolnej wardze dopóki nie otworzyła delikatnie ust, dając mu zaproszenie. Smakowała jak miętówki, które ciągle jadła, a on smakował jak gorzka czekolada, którą w sekrecie podjadał po obiedzie.

Jęknęła i oplotła go nogami w pasie, a on oparł jej plecy o drzwi. Ich pocałunek się pogłębiał i był coraz bardziej żarliwy. Hermiona zaczęła nieświadomie luzować jego krawat i zdejmować jego marynarkę podczas gdy Draco rozpinał jej koszulę by ujawnić czarny biustonosz, który kontrastował z jej mleczną skórą. Przeniósł usta na jej kark, ssąc jej skórę kiedy Hermiona przejechała rękami przez jego włosy, trzymając go blisko. Dokończył rozpinanie jej bluzki i już prawie uwolnił jedną z jej piersi kiedy odzyskała trzeźwość umysłu.

- Draco, musimy przestać. – wyszeptała ochrypłym głosem.

Przez kilka minut przetwarzał jej słowa i widział w jej oczach, że przerywanie było ostatnią rzeczą jakiej teraz chciała. Jednak postawił ją na ziemi i obserwował jak poprawia swoją koszulę.

- Um, och… ja…

- Dlaczego to zrobiłaś?

- Wyglądało to na jedyny sposób by cię zamknąć.

- Nie możesz mnie po prostu całować, Hermiona.

- Cóż, właśnie to zrobiłam. I nie wyglądało jakbyś miał coś przeciwko.

- To oczywiste. Jaki facet nie chciałby żeby dziewczyna się na niego rzucała?

- Wcale się na ciebie nie rzuciłam! Tylko chciałam żebyś przestał mówić.

- Cóż, przestałem, ale nadal jestem zły.

- Czemu nie wymienisz wszystkich rzeczy, o które jesteś zły? Spokojnie. A ja ci powiem dokładnie dlaczego je zmieniłam.

- Potrawy.

- Jak już mówiłam, bardziej pasuje do tematu. Bilington zasugerował byśmy pozwolili gościom wybrać świeże ryby z akwarium, lub warzywa i mięso do upieczenia na grillu przed nimi.

- Meble. Chciałem lodowe meble.

- Tak samo jak chciałeś żeby każdy odmroził sobie tyłek na lodowych krzesłach? Myśl praktycznie, Draco.

- Zespół. Nikt nie chce słuchać muzyki dla staruszków.

- Po pierwsze, Dziwne Siostry są już zarezerwowane na ten wieczór. Po drugie, zarezerwowałam DJa o pseudonimie Zaczarowane Symfonie, nie grupę jazzową.

- Och. – mruknął zdumiony Draco – Najważniejsza rzecz, wykreśliłaś moich rodziców z listy gości. Wiem, że ich nie lubisz, ale pozwolono nam zaprosić rodziny, a ja chcę żeby oni tam byli. Nie powinnaś była tego robić.

- Wysłali niedawno list odmawiający. Tego tygodnia jadą do Australii.

- Och, dobra. – powiedział Draco. Jego złość zamieniła się w zmieszanie. Wymruczał przeprosiny do uśmiechającej się kpiąco Hermiony i ruszył do drzwi.

- Ej, ty. – Draco się odwrócił – Chcesz skoczyć na kawę?

~-o-~

Przyjęcie było wielkim sukcesem. Ich aukcja zebrała 6 milionów galeonów, a wszyscy byli oczarowani jedzeniem, dekoracjami i atrakcjami. Hermiona zainstalowała projektor i puściła zdumionym pracownikom filmy. Był to prosty, ale ogromy sukces. Nie było osoby, która nie bawiła się dobrze i każdy rozmawiał o przyjęciu przez kolejne dwa miesiące.

Hermiona i Draco zaczęli się umawiać po tym niecodziennym popołudniu w biurze. Podstawa ich związku utworzyła się kiedy zaczęli spędzać razem czas, przygotowując przyjęcie. Plan Bilingtona by upokorzyć Hermionę nie wyszedł.

Draco trzymał ją w napięciu, nigdy nie pozwalając by ich relacja i rozmowy stały się nudne.

Ona nie musiała udawać głupszej podczas ich rozmów. Był równie inteligentny.

Z nią mógł być otwarty i szczery. Nie oceniała go i słuchała jego wyjaśnień.

Okazało się, że ona kocha go drażnić. To nie tylko dawało jej inne spojrzenie na temat, ale także wprawiało ją w dobry humor.

Okazało się, że on kocha ich podróże. Trochę przereklamowane, ale w pewnym sensie perfekcyjne, nawet jeśli miały swoje wady.

Okazało się, że ona mogła śmiać się przy nim bez przeszkód. Jego ciągłe podteksty i żarty doskonale zmniejszały stres.

Okazało się, że z nią w swoim życiu, on stał się lepszą osobą. Jej system wartości i zasady sprawiały, że chciał być lepszą osobą, dla niej.

Kłócili się, ale nigdy by się skrzywdzić. Nie ustalili żadnych zasad ani nie powiedzieli nic na głos. Stworzyli cichą harmonię i w piątym miesiącu ich umawiania się, zamieszkali razem. Ich związek został bardzo dobrze zaakceptowany przez ich rodziny i przyjaciół, i bardzo źle zaakceptowany przez media i innych członków społeczeństwa.

Media kpiły z pozornie niemożliwego związku między ludźmi o tak różnym pochodzeniu. A publika wariowała na myśl o ich dwójce razem. Otrzymywali sporo negatywnych opinii, ale pokonywali je i pod koniec dnia, byli równie silni.

Jednak byli zaskoczeni szybką i łatwą akceptacją przez ich rodziny i przyjaciół.

- My, jak to powiedzieć… Draco i ja, my, cóż, jesteśmy razem. – powiedziała niepewnie Hermiona, ściskając Draco za ramię, nie śmiejąc spojrzeć na swoich rodziców.

- I to jest ten… chłopiec… z twoich opowieści ze szkoły?

- Tak, tato.

- Kotku, nie sądzisz, że trochę wyolbrzymiałaś? On nie wygląda na takiego, jakiego opisywałaś.

- Jak już mówiłam, zmienił się.

- Jeśli tylko cię uszczęśliwia, a w to wierzę, kompletnie cię wspieramy. Witaj w rodzinie, Draco. – powiedział jej ojciec, po czym wstał i przytulił Draco.

Zdecydowali się powiedzieć ich przyjaciołom na raz. Oboje wysłali listy prosząc by spotkali się z nimi w Trzech Miotłach. Harry, Ron, Ginny, Pansy, Blaise i Teo byli bardziej zaskoczeni widząc siebie nawzajem niż słysząc o ich związku.

- Nareszcie! – westchnął Harry.

- Niezła z niej laska. – mrugnął Blaise.

- Granger, jak to się stało, że wreszcie go gdzieś zaprosiłaś? To oczywiste, że on nie miał na tyle odwagi by zrobić to pierwszy. – zażartował Teo.

- Właśnie, Granger. On zawsze na ciebie narzekał, od czasu Hogwartu. Jak to zrobiłaś? – zapytała Pansy, pochylając się do przodu.

- Um… My tak jakby wiedzieliśmy. – powiedziała nieśmiało Ginny wskazując na siebie i Rona, który był czerwony na twarzy.

- Co masz na myśli? – zapytała Hermiona.

- Więc w zeszłym tygodniu, przyszliśmy do twojego biura żeby zapytać czy przychodzisz na przyjęcie-niespodziankę z okazji urodzin mamy i… um, Malfoy też tam był.

Hermiona szeroko otworzyła oczy, zdając sobie sprawę, co ma na myśli.

Draco, siedzący obok niej, wybuchnął śmiechem, a potem dołączyła do niego cała reszta.

Reakcja rodziców Draco była najbardziej zaskakująca.

­- Ojcze, od dwóch miesięcy jestem z związku z Hermioną. – powiedział spokojnie Draco, maskując strach i zdenerwowanie.

- Ha, wisisz mi 100 galeonów Cyziu. – wykrzyczał jego ojciec.

- Ja… ja nie rozumiem. – powiedział zaskoczony Draco.

- Och, mieliśmy zakład. Ja twierdziłem, że wasza dwójka jest razem pod dwóch do trzech miesięcy, a twoja matka twierdziła, że tylko od dwóch do trzech tygodni. Byłem bliżej więc wygrałem.

- Ale jak wy w ogóle wiedzieliście, że my… och, nieważne. – zamilkł Draco, przypominając sobie, że jego ojciec ma wszędzie szpiegów.

Lucjusz i Narcyza mieli na twarzach identyczny uśmiech.

Hermiona i Draco tylko patrzyli na siebie w szoku.

Nie był to normalny związek, ale działał. Bardzo dobrze.

Teraz, rok później, stała w kącie Sali na corocznym Przyjęciu dla Pracowników Ministerstwa, sącząc swojego szampana z wysokiego kieliszka, rozglądając się wokół i rozmyślając nad zeszłorocznymi wydarzeniami.

- Dlaczego się chowasz?

Odwróciła się w lewo i zobaczyła Draco ubranego w mugolski frak, z włosami zaczesanymi do tyłu.

- Wspominam.

Kiwnął głową i objął ją ręką.

- Czy mówiłem ci dzisiaj, że wyglądasz zniewalająco?

- Dzięki, ty też.

- A nie jest tak zawsze?

Żartobliwie strąciła jego ramię, odwracając się do niego twarzą i wciągając zapach, który określała jako jego.

- Kocham cię. – po raz pierwszy powiedział to otwarcie.

- Kogo? – zapytała, nawiązując do dnia ich pierwszego pocałunku.

- Ciebie.

- Kogo?

- Ciebie, Hermionę Granger, irytującą, małą, wszystkowiedzącą maniaczkę książek. Uroczą, niesamowitą miłość mojego życia. Kocham cię. – powiedział i pochylił się by ją pocałować, po czym odsunął się i oparł brodę na jej głowie.

- Hej, ty.

- Ty, kto? – uśmiechnął się.

- Ty, ty.

- Ty, kto?

- Też cię kocham. – powiedziała, przyciągając go by go pocałować.

~-o-~

Kolejny rok później…

Granger,

Obiad w tej włoskiej knajpce niedaleko domu. O 2. Bądź gotowa.

Kochający,

Draco Lucjusz Malfoy.

Draco,

Za dużo pracy. Nie płacą mi za ‘obijanie się’.

H.

P.S. Przestań się tak podpisywać. Już znam twoje pełne imię.

Granger,

W takim razie, przyniosę jedzenie do twojego biura. Bądź gotowa.

I jesteś szefem, możesz się obijać ile chcesz w tym swoim wielkim biurze.

Kochający,

Draco.

P.S. Zadowolona? I możesz przestać się tak podpisywać. Czuję się nieważny.

Draco,

Jeśli dobrze pamiętam, nie jesteś na moje posyłki. Ale nie mam zamiaru odmówić jedzeniu.

Więc dobrze.

Zazdrosny, Malfoy? ;)

H.

P.S. Jak mam niby się podpisywać?

Hermiona,

Nie jestem, po prostu robię to, co każdy dobry chłopak.

Nie byłoby mi miło gdybyś umarła z głodu.

Jestem jak diabli. Chcesz się zamienić?

Kochający,

Draco.

P.S. Może przynajmniej twoje inicjały. Będę miał wrażenie, że mnie kochasz.

Draco,

Nie byłoby miło gdybyś musiał sam się sobą dzisiaj zająć, prawda? ;)

Nadal nie. za bardzo podoba mi się widok.

HJG

P.S. Już czujesz się wystarczająco kochany?

Hermiona,

Nie zrobiłabyś tego. Jesteś gryfonką.

Kochający,

Draco.

P.S. Troszeczkę. Mogę cię jednak o cos spytać?

Draco,

Tym bardziej miałabym odwagę by to zrobić, kochanie. ;)

HJG

P.S. Jakbyś kiedykolwiek potrzebował pozwolenia… ale jasne, pytaj.

Hermiona,

Cóż, więc spodziewaj się, że przestanę robić to coś co lubisz. Wiesz. TO COŚ.

Kochający,

Draco.

P.S. Co byś powiedziała na zmianę inicjałów?

Draco,

Nie śmiałbyś!

HG

P.S. Lepiej?

Hermiona,

Śmiałbym.

Chociaż masz rację, chyba bym jednak tego nie zrobił. ;)

Kochający,

Draco.

P.S. Tak właściwie to myślałem o czymś bardziej jak HGM/HM/HJM/HJGM. Wolałbym HM, ale co ty myślisz?

Draco,

Czy to jest to, co ja myślę?

HG

Hermiona,

A co myślisz?

Kochający,

Draco.

Draco,

Nie wiem czy czytam do poprawnie.

HG

Hermiona,

Czy kiedykolwiek przeanalizowałaś coś niepoprawnie?

Kochający,

Draco.

DRACO MALFOY, CZY TY W TAKI SPOSÓB MI SIĘ OŚWIADCZASZ?

H

Hermiona,

A byłabyś bardzo zła gdyby tak było?

Kochający,

Draco.

P.S. Jaka byłaby twoja odpowiedź w takim przypadku?

Tak. Definitywnie.

HG

Hermiona,

To ‘tak’ było odnośnie czego? Oświadczyn czy bycia złym?

Kochający i zestresowany,

Draco.

Odnośnie obu tych rzeczy, Panie Malfoy.

HG, niedługo HGM

Hermiona, kocham cię. A teraz porozmawiajmy o planach weselnych, dobra?

Kochający,

Draco, niedługo twój mąż.

***

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

źródło.